Krajobraz gminy jest nizinny. Jedynym dominującym elementem orograficznym jest falista równina z niewysokimi pagórkami morenowymi w rejonie jeziora Głuszyńskiego i Czarnego Brodu, gdzie wysokości względne przekraczają 40 m. Gmina Piotrków Kujawski zajmuje powierzchnię 139 km2 zamieszkiwaną przez około 10.000 mieszkańców. Historia Piotrków Kujawski usytuowany jest na skrzyżowaniu dróg krajowych Ciechocinek - Sompolno i Kruszwica - Włocławek. Najstarszy zapis dotyczący osadnictwa w rejonie dzisiejszego Piotrkowa Kujawskiego, pochodzi z 1252 roku i podaje, że książę Kujawsko - Łęczycki Kazimierz, przekazał biskupstwu włocławskiemu różne wsie w tym Piotrków. Około 1325 roku osada występowała jako wieś parafialna. Osada stopniowo przybierała wygląd osady miejskiej o zabudowie ulicowej. Prawa miejskie Piotrków Kujawski uzyskał za panowania Króla Zygmunta III Wazy. Akt erekcyjny nosi datę 5 kwietnia 1589 r. Przez cały ten okres miasteczko skupiało przede wszystkim ludność rolniczą i rzemieślniczą. W 1800 roku Piotrków liczył około 500 mieszkańców z tendencją dalszego wzrostu.
Zaangażowanie w Powstaniu Styczniowym spowodowało, że w 1867 roku Piotrków prawa miejskie utracił, mimo to nadal rozwijał się jako ośrodek handlowy. W 1933 roku Piotrków "otrzymał" elektryczność, w tym czasie liczył ok. 4000 mieszkańców. II wojna światowa doprowadziła do drastycznego spadku liczby ludności do około 1000 mieszkańców. Od 1 stycznia 1998 roku Piotrków Kujawski odzyskał prawa miejskie. | 
